ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΕΣ!!!

"Μια γυναίκα μπορεί την ζωή σου ν' αλλάξει...", τραγουδάει με την χαρακτηριστική φωνή της η Ελένη Βιτάλη, σε στίχους Βασίλη Παπαδόπουλου και Βαγγέλη Ξύδη! Ναι, ναι, πολύ σωστά διαβάζετε, άντρες έγραψαν τους στίχους, προφανώς επηρεασμένοι από κάποια/ες γυναίκα/ες.
Αν και δεν είμαι οπαδός τέτοιων επετείων-γυναίκας, μητέρας, Αγ. Βαλεντίνου, κ. ά.- τυπικά λέω χρόνια πολλά σε όλες! Δεν χρειάζεται να γιορτάζουμε μία φορά τον χρόνο, αλλά κάθε μέρα! Τυχεροί όσοι μας έχουν στη ζωή τους! Εύχομαι να ομορφαίνουμε τον κόσμο- όχι μόνο εμφανισιακά- κυρίως με τις πράξεις μας!
Αφορμή για να γράψω αυτό το άρθρο οι απορίες μου σχετικά με το γιατί, από ποιους και πότε καθιερώθηκε η Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας. Σύμφωνα λοιπόν με πληροφορίες που βρήκα μέσω διαδικτύου (έχει και τα καλά του…), θεσμοθετήθηκε το 1977 από τον ΟΗΕ. Όπως εύλογα σκέφτηκα- φαντάζομαι κι εσείς το ίδιο- έχει ο θεσμός αυτός τις βάσεις του στα φεμινιστικά κινήματα, που ως αιτήματά τους είχαν τα εξής: ίσα δικαιώματα με τους άντρες, καλύτερες συνθήκες εργασίας καθώς και δικαίωμα ψήφου. Πιο συγκεκριμένα στην Νέα Υόρκη, απ’ όπου ξεκίνησαν-αν όχι όλες- οι περισσότερες επαναστάσεις της σύγχρονης εποχής, υπάρχουν δύο πολύ σημαντικές για το θέμα μας χρονιές:

8 Μαρτίου 1857: Οι γυναίκες που δούλευαν στα εργοστάσια υφαντουργίας και ιματισμού ξεσηκώθηκαν σε διαμαρτυρία. Οι λόγοι ήταν οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και ο χαμηλός μισθός. Η αστυνομία επιτέθηκε στις διαδηλώτριες και τις διασκόρπισε. Δύο χρόνια αργότερα, πάλι το Μάρτιο, αυτές οι γυναίκες οργάνωσαν την πρώτη εργατική ένωση προσπαθώντας να προστατεύσουν τους εαυτούς τους και να κερδίσουν μερικά βασικά δικαιώματα στο χώρο εργασίας τους.

8 Μαρτίου 1908: 15,000 γυναίκες παρέλασαν απαιτώντας λιγότερες εργατοώρες, καλύτερο μισθό, δικαίωμα ψήφου και να σταματήσουν να απασχολούνται παιδιά σαν εργάτες. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα» (Bread and Roses), με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα μια καλύτερη ποιότητα ζωής.

Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο και να χαλάσω την «ατμόσφαιρα», αλλά δεν είναι και τόσο... παγκόσμια η συγκεκριμένη επέτειος. Τουλάχιστον αυτό αποδεικνύεται από τα μουσουλμανικά κράτη και γενικότερα τις χώρες όπου οι γυναίκες αντιμετωπίζονται σαν σκλάβες και σαν αντικείμενα βίαιης χρήσης. Ευτυχώς που έχουμε την δική μας ιστορία να μας θυμίζει το πόσο σημαντικές και πολύτιμες είναι γυναίκες-αν και δεν ισχύει παντού στην χώρα μας- αρκεί να θυμηθούμε την αρχαία Ελλάδα, και ειδικότερα την Κρήτη. Τότε οι γυναίκες ήταν ισότιμες με τους άνδρες, είχαν ενεργό ρόλο στην κοινωνία και-ακραίο βέβαια-τις θεοποιούσαν ( βλ. θεά Ρέα, Μινωική Κρήτη).
Για να κλείσω το άρθρο για αυτό το πολύτιμο πλάσμα, την γυναίκα, τονίζω ότι χωρίς την ύπαρξη της θηλυκότητας ο κόσμος μας θα ήταν θλιβερός και σίγουρα θα υπήρχε έλλειψη συναισθηματισμού. Μια γυναίκα μπορεί να αλλάξει πολλά με την υπομονή της, τις αντοχές της, το πείσμα της, το χαμόγελό της και με την αγκαλιά της!
Χρόνια πολλά!!!

(Υ.Γ: Όσοι άντρες το διαβάσετε, μην στραβώνετε τη μούρη σας. Σας βλέπω!)